Παραμυθένιο τ´απόβραδο
στo δαντελωτό, μυρωμένο
ακρογιάλι, που μοσχοβολάει
Κυκλάδες.
Γεμάτο από άμμο και φως
εδώ που τα αρμυρίκια κρύβουν
στα αραχνοΰφαντα κλαδιά τους
θροΐσματα από ελπίδες και πόθους .
Το τρυφερό μουρμουρητό τους
ψίθυρος απαλός, αναπάντεχο
χάδι,του έρωτα, της ζωής
του ονείρου, με συντροφεύουν
αυτό το ζεστό καλοκαιρινό
δειλινό !
Κι η αγάπη είναι
ολόκληρος ο κόσμος μου
ακόμα και όταν όλα γύρω μου
καταρρέουν.
Δε ρωτάει, έρχεται, δείχνει
φεύγει!
