Για ποια αγάπη να μιλήσω
Εγώ κι εσύ περάσαμε πολλά
κι όλα στον ορίζοντα της ζωής φαίνονται θολά.
Η καρδιά λέει «Για μια τελευταία φορά όλα δώστα!»
Μα το μυαλό λέει «Παράτησε τα! Καταστράφηκαν όλα!»
Με κατέστρεψες εμένα,
εμένα που σε ήθελα παθιασμένα.
Μ’ άφησες με τυφλές ελπίδες να ζω
και πως κάποια στιγμή θα ‘σαι εδώ,
εδώ μες στη καρδιά μου.
Μα ένα θα σου πω αγάπη: πιο δύσκολη η μοναξιά μακριά σου.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
Ενας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καβάφης Κωνσταντίνος
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καβάφης Κωνσταντίνος
Σκιές (απαγγελία)
Στο σκοτεινό, άδειο κοιτώνα χορεύουν οι σκιές,
γυμνόστηθες, με κινήσεις αργές
φανερώνοντας νοήματα, αινίγματα και υποστάσεις
που το λαμπρό φως και η χρυσαυγή αδυνατούν
την αλήθεια τους να συλλάβουν
Δείχνουν ψυχές αλάτρευτες που αρέσκονται
στα μισοσκόταδα να κολυμπούν,
ψυχές που ακροβατούν μεθυσμένες στο βελούδινο κενό,
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαλλίδης Αλκιβιάδης
Πρέβεζα
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Η Μαγδαληνή
Μέσ᾿ σὲ παλάτια, ποὺ σὰ σπήλια ἀντήχαν ἀπ᾿ τὶς μουσικὲς
κι᾿ ἀστράβαν ἀπ᾿ τὰ μέταλλα καὶ τὰ δεμένα φῶτα,
στὰ μάγουλά μου, ποὺ κανεὶς δὲν τὰ εἶδεν ἥλιος, οἱ μοσκὲς
γλίστρααν μὲ λάγγεμα πολὺ καὶ τὰ δάγκωναν σὰν ὀχιὲς
στὴν κρουσταλλένια μου φωνὴ θαμπὴ ἐγλιστροῦσε νότα.
Στὴν τεσσεροβασίλεφτη Γιουδαία ἐγώ ῾μουν ἡ Πηγή:
τοῦ κόρφου μου τ᾿ ἀμάραντα καὶ μοσκοβόλᾳ κίτρα.
Ὡσὰν τὴ φλόγα τοῦ κορμιοῦ μου ἄλλη δὲ γνώρισεν ἡ Γῆ,
σὰν τῆς ἀγκάλης μου μεστὴ καμιὰ δὲν ὑπῆρχε σιγή.
Ὁ ἔρωτάς μου νίκαγε τὴ Ρώμη τὴ νικήτρα. . .
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βάρναλης Κώστας
Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου (και εκτελέσεις)
Δὲ λυγᾶνε τὰ ξεράδια
καὶ πονᾶνε τὰ ρημάδια!
Κούτσα μία καὶ κούτσα δυὸ
τῆς ζωῆς τὸ ρημαδιό!
Μεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν οὗλοι: ἀφέντες, δοῦλοι,
οὗλοι: δοῦλοι, ἀφεντικὸ
καὶ μ᾿ ἀφήναν νηστικό.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βάρναλης Κώστας
Συχαριάσματα εις γενέθλια γαϊδάρου
Καλορίζικος. Νὰ ζήσῃ
Ὁ νηὸς γαΐδαρος, ν᾿ ἀξίνῃ.
Νὰ σοῦ ζήση, νὰ σοῦ γίνῃ
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
Νὰ σοῦ ἀξένουνε τ᾿ αὐτιά του,
Καὶ νὰν᾿ τὰ συχνοτσουλόνῃ.
Νὰ χοντρένῃ, νὰ ῾ψηλώνῃ,
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λασκαράτος Ανδρέας
Μοναξιά
Τσαλακωμένη σαν χαρτί η ψυχή μου...
Βαρύς σαν την αλυσίδα ο πόνος στη καρδιά μου...
Άγρια βασανισμένο το σώμα μου...
Γκρεμισμένη σαν το γκρεμισμένο σπίτι από σεισμό είναι όλη η Ύπαρξη μου...
Δάκρυα κυλούν απ' τα μάτια μου...
Ξέσπασμα ψυχής δίχως λόγια...
Τρέφομαι μονάχα απ' την ίδια τη μοναξιά μου
και φοβάμαι την σκιά μου.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
Φοβάμαι...
Παραδομένος στην αγκαλιά του σκότους...
Συλλογίζομαι εκείνους τους ανεκπλήρωτους πόθους...
Φοβάμαι να κόψω εκείνο το νήμα...
Εκείνο το νήμα που με κρατούσε κοντά σου...
Φοβάμαι να κάνω το τελευταίο βήμα...
Εκείνο το βήμα που ίσως με δεις να πεθαίνω στην αγκαλιά σου...
Φοβάμαι μη γίνεις μοναξιά...
Φοβάμαι αγάπη μη χαθούν όλα στη σκιά...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
Κεμάλ (και εκτελέσεις)
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Γκάτσος Νίκος
Ο Γιάννης ο φονιάς (και εκτελέσεις)
Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός μεσολογγίτη
Προχτές την Κυριακή μετά απ’ τη φυλακή
επέρασ’ απ’ το σπίτι
Του βγάλαμε γλυκό, τού βγάλαμε και μέντα
μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Γκάτσος Νίκος
Θα ήθελα...
Θα ‘θελα να ‘μουν ο ουρανός για να με θαυμάζεις…
Η θάλασσα για να σε φιλώ με πάθος σ’ όλο σου το κορμί…
Ο ήλιος για να σ’ αγκαλιάζω…
Τ’ αστέρια για να κάνεις μία ευχή…
Πες μου αγάπη πόσο τυχερή είναι η Φύση που σ’ αγγίζει, σε νιώθει, σε φιλάει, σ’ αγκαλιάζει, σε κοιτάζει;
Ο κάθε χτύπος της καρδιάς μου για σένα χτυπάει,
μα κάθε φορά που δεν σ’ αγγίζω, δε σε φιλάω, δε σε νοιώθω, δε σ’ αγκαλιάζω κάθε χτύπος, κάθε ανάσα λιγοστεύει.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαντζίκος Κωνσταντίνος
Νέες συνεργασίες
Μερικές νέες συνεργασίες έχουν προστεθεί στην ιστοσελίδα μας. Εκτός των Σάντα Θεόδωρου και Μαροπάκη Σούλας που βλέπετε ήδη να έχουν προστεθεί, προσθέθηκε ο Θεοφάνης Λ.Παναγιωτόπουλος. και ο Μαντζίκος Κωνσταντίνος...
Επίσης προσπαθούμε πλέον να έχουμε και φωτογραφίες των ποιητών σε κάθε ποίημα τους.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία
Ερωτικό
Δὲν μπορῶ νὰ ξέρω, δὲν μπορῶ νὰ πῶ
ἂν θὰ σ᾿ ἀγαπῶ
ἴσαμε νὰ φτάσω στὴ στερνὴ τὴν ὥρα
ὅπως, κι ὅσο, τώρα·
Οὔτ᾿ ὁ ἔρωτάς μου ποὺ σὰ ρόδο ἀνθεῖ,
ἂν θὰ μαραθεῖ
πάλι σὰν τὸ ρόδο ποὺ τὸ καίει τὸ θέρο,
δὲν μπορῶ νὰ ξέρω.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ουράνης Κώστας
Φθινοπωρινά ρόδα
Πώς να ανθίσουν τα ρόδα της ψυχής μου
όταν ο δημιουργός τους, είναι άφαντος;
Πώς να υπομείνω τις ανεμοθύελλες του χειμώνα
όταν θα βρίσκομαι συνεχώς γυμνός;
Πώς να ξεδιψάσω με τις λιγοστές σταγόνες φθινοπωρινής βροχής;
- γλιστρούν και εξαφανίζονται στις ρίζες των φυτών-
το δειλινό πλησιάζει αμετανόητο- για λίγη υπομονή
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Παναγιωτόπουλος Θεοφάνης
Δίχως αλγη και δάκρυα
Είπα να γράψω
ένα ποίημα αλλιώτικο σήμερα
να μιλάει κατ' αποκλειστικότητα
-μόνο για σένα -
με την αγάπη της ποίησης
δίχως σημάδια του πόνου
και τη σταύρωση των ανθρώπων.
Είπα “η εικοστή τρίτη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σάντας Θεόδωρος
Παραμυθένιο απόβραδο
Παραμυθένιο τ´απόβραδο
στo δαντελωτό, μυρωμένο
ακρογιάλι, που μοσχοβολάει
Κυκλάδες.
Γεμάτο από άμμο και φως
εδώ που τα αρμυρίκια κρύβουν
στα αραχνοΰφαντα κλαδιά τους
θροΐσματα από ελπίδες και πόθους .
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαροπάκη Σούλα
Αφιέρωση
Ξάφνου ανακαλύπτεις
ακόμα ένα φως
και λες η αγάπη δεν ξοδεύεται
αν δεν ακουμπάει
στον ουρανό των αγαπημένων
και στο βλέμμα των φίλων.
Κι είναι αλήθεια ότι
αν με πέντε, έξι αράδες
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σάντας Θεόδωρος
Μ' έναν ήχο από δάκρυα
Μ' ένα βιολί λυπημένο
κι έναν ήχο από δάκρυα ,συλλογίζομαι .
Ποια κακοδαιμονία απλώνεται
κι οι άνθρωποι δεν αγαπούν
των άλλων το φως;
Θα μιλήσω με την καλοσύνη της μάνας μου
και τη δική μου φωνή
που ερωτεύθηκε την “πόλη των Δημητρίων”
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σάντας Θεόδωρος