Ὁ σταχτὺς θάνατος
Θαρροῦσα ὡς τώρα -φίλοι μου καλοί-
θαρροῦσα ὡς τώρα...
πῶς ὅλα τὰ πράματα
βαδίζουν στὴ γῆ
μὲ τὸ ἀληθινό τους χρῶμα.
Ἡ Χαρὰ ἄσπρη.
Ἡ Θλίψη χλωμή.
Ὁ Ἔρωτας ρόδινος
Ο Θάνατος μαῦρος.
Ἔτσι θαρροῦσα...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
Νύχτα
Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.
Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
αποσταμένοι οι έρωτες
κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε
τον πόνο που κρατάνε
Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι
σκυμμένο προς τα δάκρυα του
κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων
το δρόμο της θα πάρει
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Άνοιξη
Ετσι τους βλέπω εγώ τους κήπους.
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση τής νιότης
παλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Ζωές
Κι έτσι πάνε και σβήνουνε όπως πάνε.
Λέω τις ζωές που δόθηκαν στο φως
αγάπης γαλήνης, κι ενώ κυλούν
σαν ποταμάκια, εντός τους το σφαλούν
αιώνια κι αξεχώριστα, καθώς
μες στα ποτάμια φέγγει ο ουρανός,
καθώς στους ουρανούς ήλιοι κυλούν.
Λέω τις ζωές που δόθηκαν στο φως...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Χαμόγελο
Χωρίς να το μάθει ποτέ,εδάκρυσε,
ίσως γιατί έ π ρ ε π ε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έ ρ χ ο ν τ α ι.
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Gala
Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα
Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για ναν το ζήσουμ' όλοι.
Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.
Ο κόσμος τω δεντρώνε ρέβει ορθός.
Κλαίει παρακάτου η βρύση.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Καρυωτάκης Κωνσταντίνος
Τὸ παραπαῖον γῆρας
Τὰς τρίχας ἄσπρης κεφαλῆς
σκοπὸν τὰς ἔχουν προσβολῆς
κι εἰν᾿ ἐμπαιγμὸς τῆς μοίρας
τὸ παραπαῖον γῆρας.
Ὅπου τὸ πόδι μου σταθεῖ
καὶ ὅπου περπατήσω
σιγὰ-σιγὰ μ᾿ ἀκολουθεῖ
ὁ χάρος ἀπὸ πίσω.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Σουρής Γεώργιος
Προσμένω πάλι
Θυμᾶμαι, νύχτα ἦταν βαθειά,
μὰ ἡ μέρα κόντευε νὰ φτάσει,
καθὼς κινήσαμε μαζί,
γιὰ νὰ χαθοῦμε μὲς στὴν πλάση...
Και σ᾿ ὅσα πέσαμε κακά,
παγίδες, λάθη, πλάνες, πάθη,
κανένας μας δὲ μπορεῖ πιὰ
μήτε νὰ δεῖ μήτε νὰ μάθει...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λαπαθιώτης Ναπολέων
Τὸ παλιὸ βιολί
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Ἄκουσε τ᾿ ἀπόκοσμο τὸ παλιὸ βιολὶ
μέσα στὴ νυχτερινὴ σιγαλιὰ τοῦ Ἀπρίλη
στὸ παλιὸ κουφάρι του μιὰ ψυχὴ λαλεῖ
μὲ τ᾿ ἀχνὰ κι᾿ ἀπάρθενα τῆς ἀγάπης χείλη.
Καὶ τ᾿ ἀηδόνι τ᾿ ἄγρυπνο καὶ τὸ ζηλευτὸ
ζήλεψε κι ἐσώπασε κι ἔσκυψε κι ἐστάθη
γιὰ νὰ δεῖ περήφανο τί πουλὶ εἶν᾿ αὐτὸ
ποὺ τὰ λέει γλυκύτερα τῆς καρδιᾶς τὰ πάθη.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Πολέμης Ιωάννης
Τὸ λένε τ᾿ ἀηδονάκια...
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Ἄ! πῶς χτυπᾷ καμιὰ φορὰ τούτ᾿ ἡ καρδιὰ κι ἀναφτερᾷ,
τώρα στὰ γεροντάματα,
σὰ νιὸς νὰ ξαναχαίρομαι φεγγάρι-μέρα, ἀστροφεγγιά,
δύσες, γλυκοχαράματα!
Σὰν ἀπ᾿ τὴν τάξη τὴ μουχλὴ στὸ πατρικό μου νὰ γυρνῶ,
καὶ νἄχω σκόλη τρίμερη,
καὶ νὰ εἶμαι γιὰ τὸ Γαλατᾶ καὶ γιὰ τὸ ἀθάνατο βουνὸ
μὲ τὴν πλαγιὰ τὴν ἥμερη.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαλακάσης Μιλτιάδης
Ἦταν μία φορὰ ἕνας Γιάννης...
Ἦταν μία φορὰ ἕνας Γιάννης
σ᾿ ἕνα πράσινο χωριό,
καὶ δὲν εἶχε οὔτε χαΐρι
καὶ δὲν εἶχε οὔτε μυαλό.
Μά, σὰ Γιάννης, δίχως γνώση,
τὸν ἐπόνεσε ἡ καρδιὰ
καὶ τοῦ κόλλησε μεράκι
γιὰ τὴν κόρη τοῦ παπᾶ!
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Νιρβάνας Παύλος
Έκπτωτος (απαγγελία)
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Θεϊκές είναι οι γνώσεις μου και ας έχω ξεπέσει
στο γένος των ανθρώπων, η πάναγνη δύναμη
με προστατεύει των αγαθών δαιμόνων και η σάρκα
ας μ’ έχει αποκάμει, έχω το Ρόδο και το Σπαθί
ακόμα και τώρα που οι ουρανοί μ’ έχουν λησμονημένο
κι έχω απαρνηθεί˙ στα φθαρτά δεν έχω συγγενείς
και όλα στη γη υποχείρια είναι του αδηφάγου χρόνου,
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαλλίδης Αλκιβιάδης
Ἡ ἄνοιξη
Ἐδῶναι, ἐδῶναι, ἐπλάκωσε.
Γυναῖκες μαζωχτεῖτε.
Ὀμπρός, συναπαντῆστε τη
Ὀμπρὸς νὰν τὴ δεχτεῖτε.
Νά, νἄρχεται ἡ γλυκιὰ Ἄνοιξη
Λουλουδοστολισμένη,
Ἀπάνου σ᾿ ἕνα γαΐδαρο
Ἀντρίκια καθισμένη.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λασκαράτος Ανδρέας
Ἐπιστροφὴ στὸ βουνό
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Δὲ θὰ ξανάρθω πιὰ κοντά σου
νὰ μὴν ἀκούσεις τὸ ποτάμι
ποὺ μὲς στὸ στῆθος μου κυλᾷ.
Ἂν δεῖς τὸν ἥλιο νὰ σοῦ γνέφει
τὸν ἕσπερο νὰ σὲ ρωτᾷ,
βάλε τὰ σπάρτα τὰ μαλλιά σου
τὶς μυγδαλιὲς στὴν ἀγκαλιά σου
κι᾿ ἔβγα νυφούλα στὰ βουνὰ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βρεττάκος Νικηφόρος
Τα δώρα
πήγαινε πάντα εκεί που ''νιώθεις''
κι αν δεν υπάρχει αυτό το μέρος,για σένα
μην στέκεσαι πουθενά και με κανέναν
ετσι κι αλλιώς,κάποια στιγμή θα σταματήσεις
να βρεις ένα κομμάτι γης-να ταφείς-
εχεις το χρέος ν'ανταποδώσεις,το δώρο
αφού γεννήθηκες
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ (εκτελέσεις)
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ελύτης Οδυσσέας
Ήρθε το πρώτο φως, ας φορέσουμε τις μάσκες μας (απαγγελία)
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Ήρθε το πρώτο φως, ας φορέσουμε τις μάσκες μας
Ας καλύψουμε τα πρόσωπά μας, τα μάτια
Ας οπλιστούμε με καλοδουλεμένα τεχνάσματα
Ας αμυνθούμε στη ριψοκίνδυνη θωριά της αυτογνωσίας
Δύσκολα μάθαμε να ζούμε με τους ανθρώπους
να μιλούμε κομψά, να φερόμαστε συνηθισμένα
Δύσκολα μάθαμε να κρατούμε ψυχραιμία
να καταπίνουμε τον πιο ευαίσθητο εγωισμό μας
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Μαλλίδης Αλκιβιάδης
Περισσότερα: Ήρθε το πρώτο φως, ας φορέσουμε τις μάσκες μας (απαγγελία)
Καμιά δικαιολογία
ήρθε ένα παιδί, και σε διέκοψε
απ΄την ανώφελη συζήτηση
ζήτησε με τα θολά του μάτια
ένα τηλέφωνο
να βρει τον ξεχασμένο φίλο
του αρνήθηκες
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Μικροί θεοί
κοίτα
ψηλά εκεί στο λόφο
είναι οι -θρόνοι-
των νεκρών μας
ακόμη στέκουν
και κοιτούν τις πράξεις
των ανθρώπων
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
Εξομολόγηση
μερικές φορές βλέπω τον κόσμο και νιώθω
ότι δεν έχει κάτι, να μου δώσει
-αυτό με στεναχωρεί-
κοιτώ τους ανθρώπους με αγωνία
νομίζω ότι θα μου ορμήσουν
άλλοτε, τους ακούω να μιλούν για κάτι σπουδαίο
χωρίς να το γνωρίζουν και θέλω να χαθώ μέσα τους
τελικά ξέρεις τι μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω;
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Αθανασόπουλος Θεοφάνης
