Λουντέμης Μενέλαος
Ωραία που ήταν η περαστική
από το κοιμητήρι μου, κυρία!
Είχε μια θελκτική δειλή απειρία
στο πένθος της, μια θλίψη ελκυστική.
Τόσος καιρός κι όμως το νιώθω ακόμη
πα στη σβησμένη μνήμη να κυλά,
το βλέμμα της να πλέει σ’ υγρό λιλά–
στα κρέπια η κόμη.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
- Εμφανίσεις: 278
Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνα γραμμόφωνο.
Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο.
Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο
καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι,
ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο,
γιὰ νὰ πεῖ τὸ καημό του.
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνας Ερωτας.
Ἕνας ὁλομόναχος Ἔρωτας
ποὺ γύριζε μὲ μία πλάκα στὴ μασχάλη,
γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα γραμμόφωνο
γιὰ νὰ πει τὸ καημό του.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
- Εμφανίσεις: 813
Μιὰ μέρα -φίλοι μου καλοί-
ἕνα σταχτὺ σύννεφο ἄφησε τὸν οὐρανό του
κι ἔπεσε στὴ κάμαρά μου.
Καὶ τότε... ὅλα... ἔχασαν τὸ χρῶμα τους.
Η Θλίψη ἔγινε σταχτιά.
Σταχτιὰ κι η χαρά.
Σταχτὺς κι Ἔρωτας.
Καὶ σταχτύς -ἀλίμονο- κι ο Θάνατος.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
- Εμφανίσεις: 711
Θαρροῦσα ὡς τώρα -φίλοι μου καλοί-
θαρροῦσα ὡς τώρα...
πῶς ὅλα τὰ πράματα
βαδίζουν στὴ γῆ
μὲ τὸ ἀληθινό τους χρῶμα.
Ἡ Χαρὰ ἄσπρη.
Ἡ Θλίψη χλωμή.
Ὁ Ἔρωτας ρόδινος
Ο Θάνατος μαῦρος.
Ἔτσι θαρροῦσα...
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
- Εμφανίσεις: 685
Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές.
Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος.
Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Λουντέμης Μενέλαος
- Εμφανίσεις: 935
